mafar

is. <ər.> İmkan, macal. Mafar verməmək – tələsdirmək, macal verməmək. <Faytonçu:> Adə, çöllü balası, ağzını açıb hara baxırsan, otur gedək, yoxsa vağzalın xəzpuşları mafar verməz, heybəni çiynindən, papağını başından elə çarpışdırar ki, sonra ağzın bir saat açılı qalar. Ə. M..